بعد از تو همه نمادهایمان بوی کربلا گرفت...

بعد از داستان کربلایت همه چیز روایت روی تو شد

نه فقط علم و بیرق و دسته عزا و اشک

نه فقط شهادت و مرگ و خون و زندگی

بلکه حتی "آب" و "نعل اسب" و "حصیر" هم یادآور تو شد و روضه‌خوان دردهایت

آن‌چنان با عرفه‌ات نیز پیش‌خوانی روضه‌هایت کردی...در ذکر نعمت‌های خدا و شکر او...

همه نعمت‌های خدا در پیکرت روضه‌خوان تو شد به اشارت دعای عرفه: لب...دندان...مو...صورت...قلب...