بعد از داستان کربلایت همه چیز روایت روی تو شد
نه فقط علم و بیرق و دسته عزا و اشک
نه فقط شهادت و مرگ و خون و زندگی
بلکه حتی "آب" و "نعل اسب" و "حصیر" هم یادآور تو شد و روضهخوان دردهایت
آنچنان با عرفهات نیز پیشخوانی روضههایت کردی...در ذکر نعمتهای خدا و شکر او...
همه نعمتهای خدا در پیکرت روضهخوان تو شد به اشارت دعای عرفه: لب...دندان...مو...صورت...قلب...