روضه‌خوانی از حنجره تصویر

بلند و مستدام باد این طبع زلال عاشورایی برادر حاج حسین براتی عزیز

برای حضرت ارباب همه می‌توانند نوکری کنند

هرکس به زبانی صفت و مدح تو گوید...

با حسین بودن...

سؤال هرشب هرخیمه‌نشین حضرت ارباب:

امروز چقدر با امام حسین بودیم

و چگونه؟

روضه‌های مگوی امام حسین

غصه این‌جاست...

کیست که برای‌مان از این روضه‌های نگفته و نهفته بخواند:

در دوران خفقان معاویه، مردم امام حسین (علیه‏السلام) را به عنوان حکیم و متکلّم، فقیه و مفسّر نمی‏شناختند. آنان به گونه‏ای در جهل و بی‏خبری فرو رفته بودند که مسایل دینی و قرآنی را از آن حضرت (علیه‏السلام) که از دودمان وحی و پرورده کنار رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود، نمی‏پرسیدند.

«شیخ صدوق» در کتاب توحید می‏نویسد: «نافع ازرق در حضور حسین بن علی (علیه‏السلام) از ابن عبّاس مطلبی پرسید و سالار شهیدان پاسخ او را داد. نافع با گستاخی و جسارت به امام حسین گفت: من از ابن عبّاس پرسیدم، نه از تو. چرا تو پاسخ دادی؟ ابن عبّاس به ناچار گفت: عیبی ندارد. حسین بن علی (علیه‏السلام) نیز فقیهی دانشمند است»(توحید صدوق، ص80). در آن روزگار، سرگذشت انسان کاملی چون سالار شهیدان که قرآن ناطق و جانشین رسول خدا بود و به اذن خدا از همه حقایق عالم امکان آگاه بود به جایی رسیده بود که بدون معرفی ابن عباس شناخته نمی‏شد.

 (به نقل از شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی، آیت‌الله جوادی آملی، صفحه 184)

استهلال به سبک زینب سلام‌الله‌علیها

همه به دنبال ماه نو می‌گردند...

به فدای خواهری که او هم به دنبال هلالش می‌گشت: هلالی بر افق نیزه

یَا هِلَالاً لما استَتَمّ کَمالاً...

بعضی روضه‌های امام حسین را فقط مدیران می‌فهمند

سپاس از اساتیدی که فهم دیگرگونه‌ای از روضه‌ها را به ما آموختند:حجت‌الاسلام پناهیان، دکتر رضاییان، دکتر سنگری ...

ما ارتباط امام حسین و حضرت زینب را با خود شبیه‌سازی کرده و گوشه‌ای از آن را می‌فهمیم: ارتباط برادر و خواهر.

اما چه کسی می‌فهمد امام حسین برای حضرت مسلم چقدر زجر کشید؟

اما چه کسی می‌فهمد امام حسین بالای سر حبیب‌بن‌مظاهر چه کشید؟ (حرفی که برای علی‌اصغرش زد در رثای حبیب گفت. اما کسی برای حبیب این‌طور گریه نمی‌کند.)

 

اگر کسی رئیس باشد (مثل امام حسین) و نماینده‌ای بفرستد می فهمد عُلقه رئیس به نماینده‌اش چقدر است، آن وقت روضه مسلم را می‌فهمد و این که چرا امام با شنیدن خبر شهادت مسلم فرمود: لاخیر فی العیش بعد هؤلاء... (ما که روضه مسلم نمی‌خوانیم، روضه دوطفلان مسلم را می‌خوانیم)

ما این‌قدر سیاسی نیستیم تا روضه حبیب را بفهمیم

ما برای بریر نمی‌توانیم خوب گریه کنیم چون نمی‌فهمیم 50 سال با وضوی نماز عشا نماز صبح خواند یعنی چه.

 

حسین جان! دستت درد نکند!

لااقل زن و بچه‌ات را به کربلا آوردی تا راحت‌تر بتوانیم گریه کنیم، چون همه زن و بچه دارند.

 

با فهم بعضی شبکه‌های ارتباطی ، بعضی روضه‌ها را می‌فهمیم:

o        برادر و خواهر(روضه وداع امام حسین و حضرت زینب)

o        پدر و پسر(روضه امام حسین و علی‌اکبر)

o        مادر و پسر(روضه رباب و علی‌اصغر)

o        برادر و برادر(روضه حضرت عباس)

o        ...

اما در شبکه ارتباطی رهبر و پیروان تا به‌حال روضه‌های کربلا را نشنیده‌ایم.

بعضی روضه‌های امام حسین را فقط مدیران می‌فهمند، باید این شبکه ارتباطی را فهمید تا عمق بعضی روضه‌ها درک شود. برای فهم بعضی روضه‌ها باید مدیر بود...

روضه، راه مبارزه با تکبر

اولین و آخرین راه برای از بین بردن تکبر، ذکر مصائب اهل بیت عصمت و طهارت است.

در میان انواع تواضع به ائمه هدی ^{علیهم‌السلام} آن‌چه عاملی کمرشکن برای تکبر است، شرکت در "روضه اباعبدالله الحسین ^{علیه‌السلام}" است. روضه با سهولت و سرعت بسیاری تکبر انسان را نابود می‌کند. ذکر مصائب ائمه هدی ^{علیهم‌السلام} به ویژه مصائب سیدالشهدا ^{علیه‌السلام} آن‌قدر انسان را فروتن و خجالت‌زده آنان قرار می‌دهد که حساب ندارد.

می‌توان گفت اولین و آخرین راه برای از بین بردن تکبر، ذکر مصائب اهل بیت عصمت و طهارت است. وقتی در جلسه ذکر مصیبت فاطمه زهرا و یا اباعبدالله ^{علیهم‌السلام} شرکت می‌کنیم، گویی یک حالت افتادگی در ما ایجاد می‌شود. کسی که زیاد به مجلس روضه می‌رود از روح و رفتار او بوی تکبر به مشام نمی‌رسد.

(برگرفته از کتاب "رهایی از تکبر پنهان"، اثر استادپناهیان، صفحه 169و170)