این‌جا – واصلا هرجا- هر کس هرچه دارد از این وجود نازنین دارد...
همه از او نور می‌گیرند، این‌جا حتی ماه هم از خود نوری ندارد، بلکه هر چه هست روایتی است از روی خورشید...
باری! قمر بنی‌هاشم هم که باشی بی خورشیدِ حسین علیه‌السلام ، تماشایی نخواهی شد!
در روایت است که در قیامت همه شهدا به مقام رفیع قمر بنی‌هاشم غبطه خواهند خورد، مقامی که بی‌شک وام‌دار حسین علیه‌السلام است و جذبه نگاه آفتابی او؛ عباسِ بی حسین علیه‌السلام ، غبطه خور شهدای عالم نخواهد شد.
حتی حبیب هم روز قیامت –با آن مقام عند الحسینش- به این مقام غبطه خواهد خورد. شاید خواهد گفت: چقدر می‌شد از حضرت حسین بیش‌تر استفاده کرد و نکردم!
این ترجمان دیگری از سخن حبیب است که آرزومندانه تمنای بازگشت به دنیا را می کند به بهانه حضور در مجالس حضرت ارباب...
چقدر می‌شود از حسین علیه‌السلام استفاده کرد... خدا می داند و بس!
