درست است که کربلا سراسر کرب و بلاست اما در عمق روضه‌هایش و در بیان امام راهکار مواجهه با مصیبت‌ها و رنج‌ها را هم باید دید.آغاز ورود به کربلا و نحوه روبروشدن امام با بلاها در این عبارت نهفته است: اعوذ بالله من الکرب و البلاء. پناه بردن به خدا
و حسین در سراسر داستان کربلا به این کهف پناه می‌برد: از خطبه هفتم ذی‌الحجه در مکه(موطنا علی لقاء الله...) تا مناجات‌هایش در روز عاشورا (اللهم انت ثقتی فی کل کرب و انت رجائی فی کل شده و...)
o کاش در مصیبت‌ها و سختیها از حسین یاد بگیریم: خدا را در مشکلات فراموش نکنیم...دائم به یاد خدا بودن و این‌گونه وارد کربلا شدن...اعوذ بالله من الکرب و البلاء.
o رد پای خدا را در مشکلات بهتر ببینیم. راز کم نیاوردن امام، سرّ استقامت حضرت همین است: تکیه بر خدا:
· موطنا علی لقاء الله
· اعوذ بالله...
· اللهم انت ثقتی فی کل کرب...
· اللهم متعالی المکان...
o شما نیز سختی‌هایتان را با حسین شیرین کنید. خدا یک نشانه از خود در کربلا به یادگار گذاشته است به نام حسین(در عین ملکوتی بودن، ملموس و عینی) به حسین پناه ببرید در سختیها تا کم نیاورید چنان‌که فطرس به حسین پناه برد: و عاذ فطرس بمهده (زیارت روز سوم شعبان امام حسین)
ثمره این نگاه می‌شود نگاه زینبی که کربلای پرسختی و محنت را زیبا ببیند(ما رایت الا جمیلا)
o کربلا دانشگاه بزرگ خلقت است. نه فقط شما بلکه خدا همه انبیایش را به این سرزمین فرستاده تا آموزش ببینند. همه باید از حسین- آموزگار بزرگ این کلاس هستی_ رسالت خود را بیاموزند.
همه باید از حسین یاد بگیرند: حسین جان! به ما هم دروس زندگی را بیاموز!
راه ورود به سختیها چیست؟ اسم رمز ورود به کرب و بلا چیست؟ "اعوذ بالله..."
o آن‌چنان که از نفس به خدا می‌گریزی: اعوذ بالله من نفسی
آن‌چنان که از شیطان به خدا می‌گریزی: اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
از سختیها هم به خدا بگریز؛ پناهگاه همه خداست: اعوذ بالله من الکرب و البلاء
فقط روضه و سختی در این فراز نبین! بزرگی روح حسین و نگاه توحیدی او را هم نگاه کن.
o هنوز سختیها به اوج نرسیده است خدا را یاد کنیم. هنوز عاشورا نشده است ولی امام همیشه همراه خداست.
نه فقط وسط معرکه‌ها، نه فقط در بدترین حالت‌ها امام فقط در گودال خدا را صدا
نمی‌زند، از ورودش در کربلا و حتی پیش‌تر از آن در هفتم ذی‌الحجه -در مکه- همه‌جا
سخن از خداست.
